Οι δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης αποτελούν προτεραιότητα του Γραφείου Εθελοντισμού του Δήμου Ρόδου. Σκοπός τους η ανιδιοτελής προσφορά για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των συμπολιτών μας. Ανάμεσα στους στόχους και η συντροφιά σε μοναχικά ηλικιωμένα άτομα, ώστε να τους δοθεί η δυνατότητα να αισθανθούν μια ανθρώπινη παρουσία δίπλα τους, η οποία έχει όλη την ψυχική διαθεσιμότητα να ακούσει τις εμπειρίες τους, τα γεγονότα της καθημερινής τους ζωής και να ανταλλάξει απόψεις μαζί τους.
Στο πλαίσιο αυτό, αξιοποιώντας το Μνημόνιο Συνεργασίας του Δήμου Ρόδου με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, η Λέκτορας Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης, κ. Λουΐζα Χριστοδουλίδου, και η δημοτική σύμβουλος και εντεταλμένη σε θέματα εθελοντισμού, κ. Άννα Χατζηνικήτα οργάνωσαν συναντήσεις ομάδων εθελοντών φοιτητών με ηλικιωμένα άτομα της πόλης μας. Συγκεκριμένα, ομάδες φοιτητών, σε τακτική εβδομαδιαία βάση θα επισκέπτονται ηλικιωμένους του προγράμματος Βοήθεια στο Σπίτι, του Κέντρου Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων (ΚΗΦΗ) και του Οίκου Ευγηρίας «Χαραλάμπειο Γηροκομείο Δωδεκανήσου», κρατώντας τους συντροφιά με ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων, κυρίως διηγημάτων.
«Στις δύσκολες μέρες που διανύουμε ως τόπος η αίσθηση της συντροφικότητας αποτελεί μια νότα αισιοδοξίας. Η τράπεζα χρόνου και αγάπης αποτελεί από τους πρωταρχικούς στόχους μας προκειμένου να καλύψουμε όλο και περισσότερες πλευρές της κοινωνικής ζωής για τη συλλογική ευημερία των συνανθρώπων μας, της κοινότητας και της κοινωνίας γενικότερα» μάς δήλωσε η κυρία Άννα Χατζηνικήτα και συνεχίζοντας μάς είπε: «Πιστεύουμε ότι μέσα από την εθελοντική δράση επιτυγχάνεται διπλό κέρδος: αναβαθμίζεται η ποιότητα ζωής μας αλλά και ο ίδιος ο εθελοντής αποκτά μια ξεχωριστή μαθησιακή εμπειρία που αποβαίνει ιδιαίτερα ανταποδοτική.»
Η κα. Χριστοδουλίδου δήλωσε :
«Με προθυμία έγινε δεκτή η πρότασή μου από τους φοιτητές / τριές μου και αυτό, θα πρέπει να επισημανθεί, είναι δείγμα παιδείας, ποιότητας, προσφοράς, ευαισθησίας και κοινωνικής αλληλεγγύης. Είναι πολύ σημαντική αυτή η δράση δεδομένου και του όγκου δουλειάς που έχουν οι φοιτητές/τριές μας, ως εκ τούτου, τα εύσημα ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στα παιδιά. Η ενέργεια αυτή δηλώνει τη θέλησή τους να προσφέρουν, αφιλοκερδώς, στον τόπο που ζουν και σπουδάζουν, σε πείσμα των καιρών που θέλουν τον άνθρωπο να κινείται πέριξ του εαυτού του. Καθώς τα δίσεκτα χρόνια αθροίζονται απειλητικά, πρέπει να υπάρξουν τέτοιου είδους δημιουργικές και γόνιμες αντιδράσεις για να μη χάσουμε, καταρχάς, την ταυτότητά μας, ως άνθρωποι. Το κέρδος που θα αποκομιστεί θα είναι ωφέλιμο και για τις δύο πλευρές, πέραν της αμφίδρομης επικοινωνίας και πολύτιμης εμπειρίας ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο και την τοπική κοινωνία, αλλά και της γνώσης και καλλιέργειας, ένθεν και ένθεν, μια και η δράση εξακτινώνεται στο δίπολο : Πομπός και Δέκτης, που «ζευγαρώνει» τον φοιτητή/τρια και το μοναχικό ηλικιωμένο άτομο. Είναι ένα γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε μία σχέση αμοιβαίας στοργής, μέσω της χαράς τού να μοιράζεσαι την τέρψη / αισθητική απόλαυση που προσφέρει η ανάγνωση/ακρόαση ενός καλοδιαλεγμένου λογοτεχνικού κειμένου.
Θέλω να πιστεύω ότι η μύηση σε ένα πρόγραμμα εθελοντισμού θα μεταλαμπαδευτεί και στους μελλοντικούς μαθητές των φοιτητών/τριών μας -μελλοντικών δασκάλων και κυρίως παιδαγωγών- και θα υπάρξει μια συνέχεια/αλυσίδα, της οποίας τα ίχνη θα διαιωνίζονται/διασώζονται εσαεί.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου