ΡΟΔΟΣ : Ολοκληρώθηκε η 5η γιορτή ψωμιού στα Πλατάνια !!!

Με μεγάλη επιτυχία και πλούσια εδέσματα ολοκληρώθηκε για 5η συνεχόμενη χρονιά η γιορτή ψωμιού στα Πλατάνια, που διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πλατανίων «ο Πλάτανος».













Μοιράστηκαν παραδοσιακό πλατανερό ηδύποτο με θυμάρι ,λουκουμάκια, λαχταριστές τηγανίτες και ζεστό ψωμί με μέλι και ελαιόλαδο και πολλές άλλες γεύσεις.



Συμμετείχαν τα χορευτικά συγκροτήματα του Πολιτιστικού Συλλόγου Απολλώνων <<Νέοι Ορίζοντες>> και του Πολιτιστικόυ Συλλόγου Διμυλιάς- Ελεούσας <<Το Φουντουκλί>>, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε λαϊκό γλέντι. 


Συγχαρητήρια στις γυναίκες του χωριού που έπραξαν τα μέγιστα προκειμένου η γιορτή ψωμιού να ολοκληρωθεί με επιτυχία. 

Ο άρτος , που είναι τόσο πολύτιμος και κατέχει τόσο ξεχωριστή θέση στο ελληνικό τραπέζι , έχει μια κατεγραμμένη ιστορία γύρω στα 7500 χρόνια.

Οι Αιγύπτιοι κατά τον Ηρόδοτο, πληρώνανε τους εργάτες τους με ψωμί αλλά και υψηλόβαθμους κρατικούς αξιοματούχους . Η κοινωνική πλέμπα έπαιρνε ψωμί από κριθάρι ενώ οι ευγενείς απολάμβαναν ψωμί από σιτάλευρο.Όταν θάβανε τους νεκρούς τους , βάζανε μαζί τους φραντζόλες ψωμί για να συντηρούνται καλύτερα στην μεταθάνατο ζωή . Το Βρετανικό Μουσείο έχει μια τέτοια φραντζόλα χρονολογίας 4.000 ετών.

Οι Έλληνες προσέφεραν πολλά στην τέχνη της αρτοποιίας, τόσο γιατί βελτίωσαν τις κατασκευές των φούρνων όσο και ως προς τους τύπους ψωμιού που παρήγαγαν, με την προθήκη αρωματικών ακόμα και μπαχαρικών, σε σημείο τέτοιο που έφτασαν να φτιάχνουν 72 διαφορετικούς τύπους ψωμιού. Προσέθεταν γάλα, μέλι, ζάχαρη, δάφνη, ανάλογα με τον τελικό προορισμό του ψωμιού, κάτι που καθόριζε η θεότητα στην οποία επρόκειτο να προσφερθεί . Ακόμη μέχρι τότε το ψωμί παρασκευαζότανε μόνο στο σπίτι .

Τα πρώτα οργανωμένα αρτοποιεία εμφανίστηκαν στη Ρώμη επί αυτοκράτορα Τραϊανού το 97 – 117 μ.Χ.

Στα χρόνια του Βυζαντίου ,όλοι, ανεξάρτητα από το επάγγελμα ή την οικονομική κατάσταση, είχανε σαν βάση της διατροφής τους το ψωμί . Τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, μέχρι την κατάληψή της από τους Άραβες (7ος αι.), σιτοβολώνας της αυτοκρατορίας ήταν η Αίγυπτος. Το στάρι συγκεντρωνόταν στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας κι από εκεί με εμπορικά πλοία πήγαινε στις μεγάλες πόλεις της αυτοκρατορίας, κυρίως την Κωνσταντινούπολη, όπου αποθηκευόταν σε κρατικές αποθήκες. Η πρωτεύουσα κινδύνευε να πεινάσει, αν το σιτάρι δεν έφτανε στην ώρα του. Γι’ αυτό και οι νόμοι που ρύθμιζαν τα ταξίδια του εμπορικού στόλου, τους δασμούς, την αποθήκευση και τη διανομή του σταριού ήταν πολύ αυστηροί.